Vandaag is het weekend in Chengdu en dan wordt het People ’s Park druk bezocht, iedereen is aan het dansen, spelen, karaoke of opera zingen, aan het bootje varen of aan het wandelen met dat ene kleinkind dat opa en oma hebben, het is prachtig om te zien en het weer is aangenaam zwoel.
Du Fu
Du Fu was de belangrijkste dichter van de Tang dynastie, hij leefde van 712 tot 770, hij wordt ook wel de grootste dichter van de Chinese dichtgeschiedenis genoemd. Zijn leven, zoals het leven van het hele land werd vernietigd door de An Lushan Rebellie. De An Lushan Rebellie was een verwoestende opstand tegen de Tang-dynastie van China. De opstand begon openlijk op 16 December 755, toen An Lushan zichzelf keizer maakte in Noord-China, dus tot oprichting van een rivaal Yan-dynastie verklaarde, rond 755 en de laatste 15 jaren van Du Fu waren jaren van constante onrust. Hoewel Do Fu in het begin weinig bekend was onder andere schrijvers, werd zijn werk zeer invloedrijk in zowel de Chinese als de Japanse literaire cultuur.
Twee van zijn prachtige gedichten:
The River's Blue, the Bird a Perfect White
De rivier is blauw, de vogel perfect wit,
De berg is groen met bloemen zo bijzonder
Ik zie de lente voorbijgaan,
Wanneer zal ik in staat zijn om terug te keren.
In Late Sun, the River and Hills are Beautiful
In de late zon, zijn de rivier en de heuvels mooi,
De lente wind draagt de geur van bloemen en gras.
De modder is ontdooid, en zwaluwen vliegen rond,
Op het warme zand slapen de mandarijn eenden.
In Chengdu staat de cottage waarin hij leefde, ook een beroemd gedicht van Du Fu: ”my thached hut was torn apart by the autum wind” (mijn rieten hut was beschadigd van de herfstwind), de cottage is al vele malen opnieuw gerestaureerd en dit gedicht van Du Fu is daarom extra bijzonder. Om deze cottage ligt nu een 10 ha grote tuin en die is prachtig. Het gedicht van het beschadigen van de hut door de wind is in een prachtige Chinese tekenfilm weergegeven in het museum. Het is opnieuw heerlijk zwoel en weer dwalen we uren door deze mooie sfeervolle Chinese tuin. We kopen drie CD’s met Chinese muziek en een map met 44 Chinese tekeningen.
Daarna eten we hotpot (je krijgt een grote schaal met hete bouillon die op een vuur staat op de tafel en daarin kun je het eten garen wat je in de koeling afhaalt, het wordt hier in noord- en midden China veel gegeten) bij een restaurant waar alleen dove mensen werken, het duurt even voordat we door hebben dat alle mensen hier doof zijn, het eten is bijzonder lekker. Als we straks in Nederland zijn zullen we het Chinese eten enorm missen.
Terug in onze hotelkamer willen we nog meer lezen over Du Fu, maar daar krijgen we de kans niet voor, er wordt op onze hotelkamer geklopt en we krijgen de mededeling dat we over een half uur worden opgehaald door één van de Chinese fietsers. We dachten dat het morgenavond was, maar misschien is de afspraak veranderd. We zien het wel en dat zien we snel, na een half uur wordt er weer geklopt en staat er een auto voor ons klaar. We gaan op bezoek thuis bij één van de fietsers, hij wil ons voor zichzelf voordat morgen de drukke groep over ons heen valt. Hij heeft zijn zoon Leng Lei meegenomen en die spreekt goed Engels en dat is erg handig. De zoon is docent kunstschilderen, kunstgeschiedenis en een vormgeving en hij houdt zich bezig met diverse soorten niet giftige slangen, het is een bijzonder uitje. De vader, die we eigenlijk kennen van onderweg in Langmusi, is geïnteresseerd in muziek en kunst en hij geniet van ons bezoek en van alle vertaalsessies van zijn zoon. Hij is ook docent, maar nu met pensioen. We zien foto’s van de fietsreis die de vader 4 x naar Lhasa (de hoofdstad) in Tibet heeft gemaakt, een tocht van 2100 km onder barre omstandigheden. We worden geleefd, maar het is bijzonder om hier zomaar bij deze gastvrije Chinese familie te zijn. Na uren komt ook de schoonfamilie van de zoon, zij hebben natuurlijk maar één kind en die schoonfamilie heeft ook maar één kind en samen hebben ze maar één kleinkind, een kleine familie zoals de meeste families in China. We gaan gezamenlijk uit eten in de buurt van de woning van de familie, zomaar weer een wijk in Chengdu. Het hele eethuis staat weer op de kop en de familie is trots op hun buitenlandse gasten en wij genieten met volle teugen. We toosten veel met de plaatselijke sterke drank, de vader drinkt geen druppel, hij moet ons nog naar het hotel terug brengen. Het is een zeer integere familie. Laat in de avond worden we teruggebracht naar het hotel.
Morgen gaan we eten met de voltallige fietsclub, weer een nieuwe belevenis in China, in een land waarvan we de taal niet spreken, maar waar van alles voor en om ons wordt geregeld. Het gaat eigenlijk allemaal vanzelf, of toch ook weer niet, onderweg ging het zeker niet altijd vanzelf.
Ons oordeel over de Han Chinezen moeten we bijstellen, de Han Chinezen die we de eerste 5 weken op onze reis door China ontmoet hebben zijn heel andere Han Chinezen dan deze uit Chengdu, dat hoorden we onderweg ook wel steeds, maar nu merken we het zelf. De Han Chinezen uit Shanghai en Beijing zijn enorm brutaal en lijken niet op die anderen, zij behoren veelal tot de corrupte en rijke groep Chinezen die onuitstaanbaar en zeer egoïstisch zijn. Ook met deze familie van vanavond hebben we het hier over gehad en zij bevestigen dit ook.
Qingyáng Göng
De groene ram tempel, zoals deze tempel ook wordt genoemd, het is de meest uitgebreide Taoïstische tempel in Chengdu. De tempel bevat een achtzijdige oude pagode die zonder schroeven of bouten is gebouwd. De bronzen geit (of eigenlijk een ram) staat voor één van de gebouwen, het aaien van de geit zorgt ervoor dat al je levensproblemen worden opgelost.
| gTaoïsme |
Het taoïsme, daoïsme of geschreven als tauïsme (uitgesproken als [daauw-is-me]) is een Chinese filosofische en religieuze stroming. Het taoïsme gaat over hoe te handelen in het leven.
Het taoïsme heeft zich parallel aan het confucianisme en boeddhisme ontwikkeld. Deze drie stromingen vormen gezamenlijk de basis voor het neo-confucianisme. Als religie heeft het taoïsme: taoïstische tempels, taoïstische priesters en heilige plaatsen, zoals de heilige bergen in China.
Letterlijk betekent Tao (weg/doelgericht-gaan), hetgeen ook in het Chinese karakter voor Tao valt te herkennen.
Het taoïsme heeft zich in de loop van de eeuwen ontwikkeld van een strenge ethische filosofie naar een populaire religie. Volgens het taoïsme bevindt alles zich in een perfecte harmonie die niet statisch is, maar in voortdurende verandering. Het evenwicht wisselt steeds en niets kan bestaan zonder zijn tegendeel. Wie met de stroom van verandering mee gaat, kan de volmaakte mens worden. Een ander belangrijk thema is de onsterfelijkheid van de mens. Met behulp van magie en alchemie worden pogingen ondernomen dit doel te bereiken. Leven in eenheid met de natuur was het oorspronkelijke ideaal. De klassieke taoïstische geleerde trok zich daartoe terug uit de mensenmaatschappij en leefde als een kluizenaar in de wildernis (op veel prenten wordt hij zo afgebeeld
Na het bezoek aan de tempel gaan we naar het museum, daar komt Leng Lei (de zoon van de fietser) ons ophalen. We gaan samen de kunst en antiekmarkt bezoeken en daarna thuis verder foto’s van Lhase kijken en praten over China en de toestand in de wereld. Rond 17.00 uur komen er andere fietsers bij van de fietsclub en daarna gaan we wandelend door de stad naar het eethuis waar we met de hele fietsclub gaan eten.
Mister Lin
We gaan eten met de hele fietsclub, niet alleen met het groepje waarmee we op de route gefietst hebben, maar mister Lin is 80 jaar geworden en hij is het oudste lid van de fietsclub. Hij is het afgelopen jaar nog opnieuw naar Lhasa gefietst en verder heeft hij door de jaren heen heel China befietst. Mister Lin is bescheiden, hij geniet zichtbaar van zijn feestje. Het is een groot feest en wij zijn eregasten samen met een Amerikaanse arts. Meteen na binnenkomst moeten we officieel naast mister Lin zitten en beginnen de eerste fotosessies. Als iedereen er is komt er een toespraak waarin de Hollandse gasten ook worden benoemd en daarna komt er taart en dan begint het zeer uitgebreide eten en drinken. De tafels puilen uit van de gerechten, we eten konijnkopvlees, kikkers, varkenssnuiten (plakkerig en vies draderig) en veel soorten groenten en ander vlees. Erg lekker is de sla met sesampasta. Er wordt een verjaardag lied in het Chinees gezongen en wij zingen daarna Happy Birthday en iedereen zingt dat met ons mee, het is een feestavond. We krijgen een jonge Chinees naast ons die prima Engels spreekt en dat is prettig, het is een intelligente jongen en naar mate er meer drank vloeit kunnen we over van alles praten, ook over kritische politiek. Hij zegt dat alle wat ontwikkelde jongeren over politiek spreken en de weg weten hoe te communiceren zonder censuur. Omdat er zoveel Chinese herrie is, want Chinezen blijven toch luidruchtig, moeten we veel schreeuwen en zijn we uiteindelijk schor van het praten. Han houdt aan het einde van de avond een bedank toespraak die door onze tafelbuurjongen wordt vertaald en iedereen joelt het daarna uit. Dan komt er een laatste uitgebreide fotosessie en nemen we een taxi naar het hotel, we worden daarbij door onze fietsgroep van de tocht uitgezwaaid.
Pingle
Honderdvijftien kilometer buiten Chengdu ligt het idyllische dorpje Pingle. Het is een beetje commercieel geworden, een soort Giethoorn, maar mooi genoeg om te bezoeken, het is er gezellig en fotogeniek, een leuk dagje uit.
Als we aan het einde van de dag terugkomen in ons hostel wacht ons een verrassing. Kui Chao is al aangekomen. We hebben hem vorig jaar ontmoet in zuid China in zijn Mongoolse dorp Xin Meng, hij is van Mongoolse afkomst. Hij heeft voor twee nachten een kamer geboekt in ons hostel om met ons op te trekken, we wisten dat hij kwam. Hij heeft van zijn Mongoolse dorp presenten meegenomen voor ons, allereerst krijgen we een blauwe sjaal omgehangen, dit is een symbolisch gebaar dat zijn God ons beschermd, dan krijgen we een prototype Matotjing (of Banjulele), een paardenhoofd viool en ik krijg ook nog een prachtige ketting met blauwe stenen zoals de vrouwen in zijn dorp Xin Meng dragen. Blauw is de kleur van hun Mongoolse God Tingle, de kleur van de hemel. We praten bij en drinken samen een biertje en gaan slapen, morgen komt er weer een nieuwe dag.
Global centre en andere mooie futuristische gebouwen
Met de metro gaan we naar het Global centre, het is na het vliegveld van Dubai het grootse gebouw ter wereld, het heeft een waanzinnig mooie vorm, strak gestroomlijnd. Van binnen is het aardig crazy, veel bling, bling. Er is een soort zee binnen met een strand, een ijsbaan, filmhuizen, shopping malls en heerlijke koffiecafés. Voor Kui Chao is het ook een bijzonder uitje, hij studeert vormgeving en hij heeft net een nieuwe camera, dus hij kan zich helemaal uitleven. Na het bezoek aan Global centre gaan we naar het financiële hart van Chengdu om naar nieuwe bijzondere gebouwen te kijken en opnieuw kijken we onze ogen uit met al die vormen en lijnen en alles wat er nog gebouwd gaat worden. In de metro is de beveiliging opgevoerd, er lopen nu ook militairen in de treinen, ze zijn hier erg bang voor aanslagen.
La Defense, de naam van het business centrum hebben de Chinezen gekopieerd van Parijs, Chinezen hebben geen schaamte over hun kopieergedrag. Ze kopiëren alles, Ikea, Star Bucks, auto’s, gebouwen, kledingmerken, merkschoenen en misschien zijn ook Dior en Louis Vuitton wel gekopieerd.
Chengdu is een mooie moderne eigentijdse Chinese stad. De meeste toeristen komen hier voor de panda’s en zien niets van de stad, maar er is zoveel meer te zien dan die wit/zwarte of rode beertjes die slaperig aan wat bamboestengels zitten te knabbelen, daar ben je snel op uitgekeken. Wij gaan in ieder geval niet naar de panda’s. De panda’s zijn de Chinese heilige baby’s, net zo heilig als die verwende één kind politiek kleinkinderen, beide worden ze doodgeknuffeld, een beetje een onvolwassen gedoe.
Onze fietsen zijn weer omgebouwd tot postpakketten en morgen vliegen we terug naar Nederland. In de afgelopen zes weken hebben we een klein stukje gezien van dat grote land China.
Laat op de avond, krijgen we nog een telefoontje, of we op onze laatste avond nog even bezoek willen ontvangen van Chinezen die nog gezellig met ons willen babbelen en afscheid nemen, maar we gaan slapen, morgen wordt het een lange reisdag.